امید
امید یعنیفراموش کن طوفان سخت دیشب را
و نگاه کن خورشید امروز را
چه زیبا لبخند میزند...
یک صبح زیبا
یک روز زیبا
یک لبخند زیبا
چه زیباست اگر لطافت لبخند شکوفه
را لطف آن خدایی بدانیم که هنوز از انسان نومید نیست
و نگاه کن خورشید امروز را
چه زیبا لبخند میزند...
یک صبح زیبا
یک روز زیبا
یک لبخند زیبا
چه زیباست اگر لطافت لبخند شکوفه
را لطف آن خدایی بدانیم که هنوز از انسان نومید نیست
رفتن
ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﯽﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﻣﯽ ﺁﯾﯽ ﻭ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﻣﯽ ﺭﻭﯼ، ﻣﻨﻈﻢ ﻭ ﺩﻗﯿﻖ،
ﮐﺴﯽ ﻗَﺪﺭَﺕ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺪ
ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭﺕ ﺳﺎﯾﻪ ﺑﺎﻧﯽ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ
ﺳﺎﯾﻪ ﺭﺍ ﻣﯽ ﭘﺴﻨﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ
ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﻭ ﻫﺴﺖِ ﺁﻥ ﺳﺎﯾﻪ ﺍﺯ ﺗﻮﺳﺖ
ﺗﻤﺎﻡ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺭﻭﯼ ﺑﺮ ﻣﯽ ﺗﺎﺑﻨﺪ
ﻭﻟﯽ ﻣﺎﻩ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﯽ ﯾﮏ ﺷﺐ ﻫﺴﺘﯽ ﻭ ﯾﮏ ﺷﺐ ﻧﯿﺴﺘﯽ
ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﮐﺎﻣﻠﯽ ﻭ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﻧﺎﻗﺺ
ﻫﻤﻪ ﺷﯿﻔﺘﻪ ﺍﺕ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ، ﺑﺮﺍﯾﺖ ﻣﯽ ﺳﺮﺍﯾﻨﺪ، ﻋﺰﯾﺰ ﻣﯽ ﺷﻮﯼ
ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﺎﻩ ﻫﻢ ﻧﻮﺭ ﻭ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﺩ
ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺑﺎﺵ ! ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﻫﻤﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ
ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺑﺎﺵ
ﻣﻌﺪﻥ ﻧﻮﺭ، ﻣﺨﺰﻥ ﺑﺨﺸﺶ
ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﺪﻩ ﺗﺎ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻨﺪ،
ﺗﮑﺮﺍﺭﯼ ﺑﻮﺩﻥ ﻭﻇﯿﻔﻪ ﺗﻮﺳﺖ
ﺍﻣﺎ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺑﺎﺵ
ﺗﮏ ﻭ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮﺩ
ﮐﺴﯽ ﻗَﺪﺭَﺕ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺪ
ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭﺕ ﺳﺎﯾﻪ ﺑﺎﻧﯽ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ
ﺳﺎﯾﻪ ﺭﺍ ﻣﯽ ﭘﺴﻨﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ
ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﻭ ﻫﺴﺖِ ﺁﻥ ﺳﺎﯾﻪ ﺍﺯ ﺗﻮﺳﺖ
ﺗﻤﺎﻡ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺭﻭﯼ ﺑﺮ ﻣﯽ ﺗﺎﺑﻨﺪ
ﻭﻟﯽ ﻣﺎﻩ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﯽ ﯾﮏ ﺷﺐ ﻫﺴﺘﯽ ﻭ ﯾﮏ ﺷﺐ ﻧﯿﺴﺘﯽ
ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﮐﺎﻣﻠﯽ ﻭ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﻧﺎﻗﺺ
ﻫﻤﻪ ﺷﯿﻔﺘﻪ ﺍﺕ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ، ﺑﺮﺍﯾﺖ ﻣﯽ ﺳﺮﺍﯾﻨﺪ، ﻋﺰﯾﺰ ﻣﯽ ﺷﻮﯼ
ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﺎﻩ ﻫﻢ ﻧﻮﺭ ﻭ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﺩ
ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺑﺎﺵ ! ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﻫﻤﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ
ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺑﺎﺵ
ﻣﻌﺪﻥ ﻧﻮﺭ، ﻣﺨﺰﻥ ﺑﺨﺸﺶ
ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﺪﻩ ﺗﺎ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻨﺪ،
ﺗﮑﺮﺍﺭﯼ ﺑﻮﺩﻥ ﻭﻇﯿﻔﻪ ﺗﻮﺳﺖ
ﺍﻣﺎ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺑﺎﺵ
ﺗﮏ ﻭ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮﺩ
ذهن
ﺫﻫﻦ ﻣﺎ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﺍﺳﺖ
ﮔﻞ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎﺷﺖ !
ﮔﻞ ﻧﮑﺎﺭﯼ ؛
ﻋﻠﻒ ﻫﺮﺯ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﯽ ﺭﻭﯾﺪ ..
ﺯﺣﻤﺖ ﮐﺎﺷﺘﻦ ﯾﮏ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ ..
ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺯﺣﻤﺖ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ﻫﺮﺯﮔﯽ ﯾﮏ ﻋﻠﻒ ﺍﺳﺖ !
ﮔﻞ ﺑﮑﺎﺭﯾﻢ ؛ ﺯﯾﺎﺩ !
ﺗﺎ ﻣﺠﺎﻝ ﻋﻠﻒ ﻫﺮﺯ ،
ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻧﺸﻮﺩ ...
ﺑﯽ ﮔﻞ ﺁﺭاییِ ﺫﻫﻦ ...
ﻧﺎﺯﻧﯿﻨﻢ !
ﻫﺮﮔﺰ ،
ﺁﺩﻡ ، ﺁﺩﻡ ﻧﺸﻮﺩ ...
ﮔﻞ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎﺷﺖ !
ﮔﻞ ﻧﮑﺎﺭﯼ ؛
ﻋﻠﻒ ﻫﺮﺯ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﯽ ﺭﻭﯾﺪ ..
ﺯﺣﻤﺖ ﮐﺎﺷﺘﻦ ﯾﮏ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ ..
ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺯﺣﻤﺖ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ﻫﺮﺯﮔﯽ ﯾﮏ ﻋﻠﻒ ﺍﺳﺖ !
ﮔﻞ ﺑﮑﺎﺭﯾﻢ ؛ ﺯﯾﺎﺩ !
ﺗﺎ ﻣﺠﺎﻝ ﻋﻠﻒ ﻫﺮﺯ ،
ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻧﺸﻮﺩ ...
ﺑﯽ ﮔﻞ ﺁﺭاییِ ﺫﻫﻦ ...
ﻧﺎﺯﻧﯿﻨﻢ !
ﻫﺮﮔﺰ ،
ﺁﺩﻡ ، ﺁﺩﻡ ﻧﺸﻮﺩ ...
توکل
ﺗﻮﮐﻞ ﺑﺮ ﺧﺪﺍﯾﺖ ﮐﻦ ،ﮐﻔﺎﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺣﺘﻤﺎ ...
ﺍﮔﺮ ﺧﺎﻟﺺ ﺷﻮﯼ ﺑﺎ ﺍﻭ ،
ﺻﺪﺍﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺣﺘﻤﺎ ...
ﺍﮔﺮ ﺑﯿﻬﻮﺩﻩ ﺭﻧﺠﯿﺪﯼ ،
ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺑﯽ ﺭﺣﻤﯽ ؛
ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻫﺶ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﮐﻦ ،
ﻋﻨﺎﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺣﺘﻤﺎ ...
ﺩﻟﺖ ﺩﺭﻣﺎﻧﺪﻩ ﻣﯿﻤﯿﺮﺩ ،
ﺍﮔﺮ ﻏﺎﻓﻞ ﺷﻮﯼ ﺍﺯ ﺍﻭ ؛
ﺑﻪ ﻫﺮ ﻭﻗﺘﯽ ﺻﺪﺍﯾﺶ ﮐﻦ ،
ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺣﺘﻤﺎ ...
ﺧﻄﺎ ﮔﺮ ﻣﯿﺮﻭﯼ ﮔﺎﻫﯽ ،
ﺑﻪ ﺧﻠﻮﺕ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻦ ﺑﺎ ﺍﻭ ؛
ﮔﻨﺎﻫﺖ ﺳﺎﺩﻩ ﻣﯿﺒﺨﺸﺪ ،
ﺭﻫﺎﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺣﺘﻤﺎ ...
ﺑﻪ ﻟﻄﻔﺶ ﺷﮏ ﻧﮑﻦ ﮔﺎﻫﯽ ،
ﺍﮔﺮ ﺩﻧﯿﺎ ﺣﻘﯿﺮﺕ ﮐﺮﺩ ؛
ﺗﻮ ﺭﺳﻢ ﺑﻨﺪﮔﯽ ﺁﻣﻮﺯ ،
ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺣﺘﻤﺎ ...
ﺍﮔﺮ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺍﮔﺮ ﺷﺎﺩﯼ ،
ﺧﺪﺍﯾﯽ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﮐﻦ ؛
ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺑﻬﺘﺮﯾﻨﻬﺎ ﺭﺍ ،
ﻋﻄﺎﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺣﺘﻤﺎ…
ﺍﮔﺮ ﺧﺎﻟﺺ ﺷﻮﯼ ﺑﺎ ﺍﻭ ،
ﺻﺪﺍﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺣﺘﻤﺎ ...
ﺍﮔﺮ ﺑﯿﻬﻮﺩﻩ ﺭﻧﺠﯿﺪﯼ ،
ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺑﯽ ﺭﺣﻤﯽ ؛
ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻫﺶ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﮐﻦ ،
ﻋﻨﺎﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺣﺘﻤﺎ ...
ﺩﻟﺖ ﺩﺭﻣﺎﻧﺪﻩ ﻣﯿﻤﯿﺮﺩ ،
ﺍﮔﺮ ﻏﺎﻓﻞ ﺷﻮﯼ ﺍﺯ ﺍﻭ ؛
ﺑﻪ ﻫﺮ ﻭﻗﺘﯽ ﺻﺪﺍﯾﺶ ﮐﻦ ،
ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺣﺘﻤﺎ ...
ﺧﻄﺎ ﮔﺮ ﻣﯿﺮﻭﯼ ﮔﺎﻫﯽ ،
ﺑﻪ ﺧﻠﻮﺕ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻦ ﺑﺎ ﺍﻭ ؛
ﮔﻨﺎﻫﺖ ﺳﺎﺩﻩ ﻣﯿﺒﺨﺸﺪ ،
ﺭﻫﺎﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺣﺘﻤﺎ ...
ﺑﻪ ﻟﻄﻔﺶ ﺷﮏ ﻧﮑﻦ ﮔﺎﻫﯽ ،
ﺍﮔﺮ ﺩﻧﯿﺎ ﺣﻘﯿﺮﺕ ﮐﺮﺩ ؛
ﺗﻮ ﺭﺳﻢ ﺑﻨﺪﮔﯽ ﺁﻣﻮﺯ ،
ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺣﺘﻤﺎ ...
ﺍﮔﺮ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺍﮔﺮ ﺷﺎﺩﯼ ،
ﺧﺪﺍﯾﯽ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﮐﻦ ؛
ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺑﻬﺘﺮﯾﻨﻬﺎ ﺭﺍ ،
ﻋﻄﺎﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺣﺘﻤﺎ…
زندگی
ﺯﻧـــــــــــــــــــــــــــﺪﮔﯽ ، ﺳﺒﺰﺗﺮﯾﻦ ﺁﯾﻪ ، ﺩﺭ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﯼ ﺑﺮﮒﺯﻧـــــــــــــــــﺪﮔﯽ ، ﺧﺎﻃﺮ ﺩﺭﯾﺎﯾﯽ ﯾـﮏ ﻗﻄﺮﻩ ، ﺩﺭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺭﻭﺩ
ﺯﻧـــــــــــــﺪﮔﯽ ، ﺣﺲ ﺷﮑﻮﻓﺎﯾﯽ ﯾــــﮏ ﻣﺰﺭﻋﻪ ، ﺩﺭ ﺑﺎﻭﺭ ﺑﺬﺭ
ﺯﻧـــــــــــﺪﮔﯽ ، ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺭﯾﺎﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﯼ ﻣﺎﻫﯽ ، ﺩﺭ ﺗﻨﮓ
ﺯﻧﺪﮔـﯽ ، ﺗﺮﺟﻤﻪ ﯼ ﺭﻭﺷــﻦ ﺧﺎﮎ ﺍﺳﺖ ، ﺩﺭ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﯼ ﻋﺸﻖ
ﺯﻧـــــــــــــــــــﺪﮔﯽ ، ﻓﻬــــــــــــــــــــــــــﻢ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﻥ ﻫﺎﺳﺖ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺳــــــــــــــــــــــــــــــــﻬﻢ ﺗـــــــــــﻮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎﺳﺖ
ﺯﻧـــــــــــــــــــــــــﺪﮔﯽ ، ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺍﯼ ﺑﺎﺯ ﺑﻪ ﺩﻧــــــــــــﯿﺎﯼ ﻭﺟﻮﺩ
ﺗﺎ ﮐـــــــــــــــــــــﻪ ﺍﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﺎﺯ ﺍﺳﺖ ، ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﻣﺎﺳﺖ
ﺁﺳﻤﺎﻥ ، ﻧـــــــــﻮﺭ ، ﺧﺪﺍ ، ﻋﺸـــــــﻖ ، ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺑﺎ ﻣﺎﺳﺖ
ﻓــــــــــــــــــــــــــــﺮﺻﺖ ﺑﺎﺯﯼ ﺍﯾــــــــــــــــﻦ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎﺑﯿﻢ
ﺩﺭ ﻧﺒﯿﻨﺪﯾﻢ ﺑــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــﻪ ﻧـــــــــــــــــــــﻮﺭ
ﺩﺭ ﻧﺒﻨﺪﯾﻢ ﺑـــــــــــــــــــــــــــﻪ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﭘــــــــــــــﺮ ﻣﻬﺮ ﻧﺴﯿﻢ
ﭘــــــــــــــــــــــــــــــــــﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﺳﺎﺣﺖ ﺩﻝ ، ﺑـــــــــــــــــﺮﮔﯿﺮﯾﻢ
ﺭﻭ ﺑـــــــــــــــــﻪ ﺍﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﺎ ﺷﻮﻕ ، ﺳـــــــــــــﻼﻣﯽ ﺑﮑﻨﯿﻢ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺭﺳــــــــــــــــــــــــــﻢ ﭘﺬﯾﺮﺍﯾﯽ ﺍﺯ ﺗﻘﺪﯾــــــــــﺮ ﺍﺳﺖ
ﺳـــــــــــــــــــــــــــــﻬﻢ ﻣﻦ ، ﻫــــــــــــــــــــﺮ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ
ﻣــــــــــــــــــــــــﻦ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﯾﻦ ﺳــــــــــــــﻬﻢ ﻧﻤﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﻢ
ﻭﺯﻥ ﺧـــــــــــــــﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﻣــــــــــــــﻦ ، ﻭﺯﻥ ﺭﺿﺎﯾﺘﻤﻨﺪﯾﺴﺖ
ﺷـﺎﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﺭﺍﺯ ، ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻣﺰ ﮐﻨﺎﺭ ﺁﻣﺪﻥ ﻭ ﺳﺎﺯﺵ ﺑﺎ ﺗﻘﺪﯾﺮ ﺍﺳﺖ
ﺯﻧـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــﺪﮔﯽ ﺷــــــــــــﺎﯾﺪ ،
ﺷــــــــــــــــــــــــــــــــــــﻌﺮ ﭘﺪﺭﻡ ﺑﻮﺩ ، ﮐـــــــــــــــــــﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪ
ﭼﺎﯼ ﻣــــــــــــــــــــــــــــــــــــــﺎﺩﺭ ، ﮐـــــــــــــﻪ ﻣﺮﺍ ﮔﺮﻡ ﻧﻤﻮﺩ
ﻧـــــــــــــــــــــــــــــــﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺮ ، ﮐــــــــــــــﻪ ﺑﻪ ﻣﺎﻫﯽ ﻫﺎ ﺩﺍﺩ
ﺯﻧــــــــــــــــﺪﮔﯽ ﺷﺎﯾﺪ ﺁﻥ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺩﺭﯾﻐﺶ ﮐﺮﺩﯾﻢ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺯﻣـــــــــــﺰﻣﻪ ﯼ ﭘﺎﮎ ﺣﯿﺎﺕ ﺍﺳﺖ ، ﻣﯿﺎﻥ ﺩﻭ ﺳﮑﻮﺕ
ﺯﻧــــــــــــــــــﺪﮔﯽ ، ﺧﺎﻃـــــــــــــــﺮﻩ ﯼ ﺁﻣﺪﻥ ﻭ ﺭﻓﺘﻦ ﻣﺎﺳﺖ
ﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﺁﻣـــــــــــــــــــــــــــﺪﻥ ﻭ ﺭﻓﺘﻦ ﻣــــــﺎ ، ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺳﺖ
ﻣــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــﻦ ﺩﻟـــــــــﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ،
ﻗـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــﺪﺭ ﺍﯾــــــــــــــــــﻦ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎﺑﻢ
ﮐﯿﻮﺍﻥ ﺷﺎﻫﺒﺪﺍﻏﯽ
ﺯﻧـــــــــــــﺪﮔﯽ ، ﺣﺲ ﺷﮑﻮﻓﺎﯾﯽ ﯾــــﮏ ﻣﺰﺭﻋﻪ ، ﺩﺭ ﺑﺎﻭﺭ ﺑﺬﺭ
ﺯﻧـــــــــــﺪﮔﯽ ، ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺭﯾﺎﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﯼ ﻣﺎﻫﯽ ، ﺩﺭ ﺗﻨﮓ
ﺯﻧﺪﮔـﯽ ، ﺗﺮﺟﻤﻪ ﯼ ﺭﻭﺷــﻦ ﺧﺎﮎ ﺍﺳﺖ ، ﺩﺭ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﯼ ﻋﺸﻖ
ﺯﻧـــــــــــــــــــﺪﮔﯽ ، ﻓﻬــــــــــــــــــــــــــﻢ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﻥ ﻫﺎﺳﺖ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺳــــــــــــــــــــــــــــــــﻬﻢ ﺗـــــــــــﻮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎﺳﺖ
ﺯﻧـــــــــــــــــــــــــﺪﮔﯽ ، ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺍﯼ ﺑﺎﺯ ﺑﻪ ﺩﻧــــــــــــﯿﺎﯼ ﻭﺟﻮﺩ
ﺗﺎ ﮐـــــــــــــــــــــﻪ ﺍﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﺎﺯ ﺍﺳﺖ ، ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﻣﺎﺳﺖ
ﺁﺳﻤﺎﻥ ، ﻧـــــــــﻮﺭ ، ﺧﺪﺍ ، ﻋﺸـــــــﻖ ، ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺑﺎ ﻣﺎﺳﺖ
ﻓــــــــــــــــــــــــــــﺮﺻﺖ ﺑﺎﺯﯼ ﺍﯾــــــــــــــــﻦ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎﺑﯿﻢ
ﺩﺭ ﻧﺒﯿﻨﺪﯾﻢ ﺑــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــﻪ ﻧـــــــــــــــــــــﻮﺭ
ﺩﺭ ﻧﺒﻨﺪﯾﻢ ﺑـــــــــــــــــــــــــــﻪ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﭘــــــــــــــﺮ ﻣﻬﺮ ﻧﺴﯿﻢ
ﭘــــــــــــــــــــــــــــــــــﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﺳﺎﺣﺖ ﺩﻝ ، ﺑـــــــــــــــــﺮﮔﯿﺮﯾﻢ
ﺭﻭ ﺑـــــــــــــــــﻪ ﺍﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﺎ ﺷﻮﻕ ، ﺳـــــــــــــﻼﻣﯽ ﺑﮑﻨﯿﻢ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺭﺳــــــــــــــــــــــــــﻢ ﭘﺬﯾﺮﺍﯾﯽ ﺍﺯ ﺗﻘﺪﯾــــــــــﺮ ﺍﺳﺖ
ﺳـــــــــــــــــــــــــــــﻬﻢ ﻣﻦ ، ﻫــــــــــــــــــــﺮ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ
ﻣــــــــــــــــــــــــﻦ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﯾﻦ ﺳــــــــــــــﻬﻢ ﻧﻤﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﻢ
ﻭﺯﻥ ﺧـــــــــــــــﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﻣــــــــــــــﻦ ، ﻭﺯﻥ ﺭﺿﺎﯾﺘﻤﻨﺪﯾﺴﺖ
ﺷـﺎﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﺭﺍﺯ ، ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻣﺰ ﮐﻨﺎﺭ ﺁﻣﺪﻥ ﻭ ﺳﺎﺯﺵ ﺑﺎ ﺗﻘﺪﯾﺮ ﺍﺳﺖ
ﺯﻧـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــﺪﮔﯽ ﺷــــــــــــﺎﯾﺪ ،
ﺷــــــــــــــــــــــــــــــــــــﻌﺮ ﭘﺪﺭﻡ ﺑﻮﺩ ، ﮐـــــــــــــــــــﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪ
ﭼﺎﯼ ﻣــــــــــــــــــــــــــــــــــــــﺎﺩﺭ ، ﮐـــــــــــــﻪ ﻣﺮﺍ ﮔﺮﻡ ﻧﻤﻮﺩ
ﻧـــــــــــــــــــــــــــــــﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺮ ، ﮐــــــــــــــﻪ ﺑﻪ ﻣﺎﻫﯽ ﻫﺎ ﺩﺍﺩ
ﺯﻧــــــــــــــــﺪﮔﯽ ﺷﺎﯾﺪ ﺁﻥ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺩﺭﯾﻐﺶ ﮐﺮﺩﯾﻢ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺯﻣـــــــــــﺰﻣﻪ ﯼ ﭘﺎﮎ ﺣﯿﺎﺕ ﺍﺳﺖ ، ﻣﯿﺎﻥ ﺩﻭ ﺳﮑﻮﺕ
ﺯﻧــــــــــــــــــﺪﮔﯽ ، ﺧﺎﻃـــــــــــــــﺮﻩ ﯼ ﺁﻣﺪﻥ ﻭ ﺭﻓﺘﻦ ﻣﺎﺳﺖ
ﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﺁﻣـــــــــــــــــــــــــــﺪﻥ ﻭ ﺭﻓﺘﻦ ﻣــــــﺎ ، ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺳﺖ
ﻣــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــﻦ ﺩﻟـــــــــﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ،
ﻗـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــﺪﺭ ﺍﯾــــــــــــــــــﻦ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎﺑﻢ
ﮐﯿﻮﺍﻥ ﺷﺎﻫﺒﺪﺍﻏﯽ
