انسان ها غالباً به دنبال آرامش هستن. همه دوست
دارن از زندگی شون لذت ببرن*، *زندگی آرام و گوارا و شیرینی داشته باشن
**و برای داشتن چنین زندگی و خیلی ، فکر **و **مشورت می کنن، کتاب می خونن و
از تجربه ی دیگران استفاده می کنن.
اگر چه علت رنج ها و ناراحتی ها، افسردگی ها
و ناآرامی های انسان ها با یکدیگر متفاوته ، **اما در این سال ها دریافته
ام که عمده ی **ناراحتی ها و رنجش های ما ناشی از رفتار **دیگرانه. در واقع
گاهی اطرافیان ما ،از پدر و **مادر، همسر، خواهر و برادر و فامیل گرفته تا
**دوستان و همکارانمون رفتارهایی می کنن که **بسیار خلاف توقع و
انتظارمونه و همین سبب **میشه که از لحاظ روحی بشدت به هم بریزیم [و ناراحت
و عصبی بشیم. از اونجا که ما[ ]معمولاً نمی تونیم رفتار آدما رو کنترل و[
اصلاح کنیم ، پس باید با تغییر خودمون به[آرامش برسیم].
*طلایی
ترین کلید آرامش و مهم ترین نکته برای **آرام و شادزیستن، اینه که از
*دیگران توقع و **انتظاری نداشته *باشیم. برای این منظور باید **یاد
*بگیریم اگر به کسی لطف و محبتی می **کنیم و یا اون رو مورد توجه و احترام
قرار **میدیم، صرفا برای این باشه که *این کار، کار **خوبیه و خدا می
پسنده. *یادمون باشه تا **زمانی که ما، نه برای *خدا ، بلکه واسه ی دیگری
**کار می *کنیم در صورتی که او جواب محبت و **احترام ما رو با محبت و
احترام نده و تشکر و **قدردانی نکنه به شدت می رنجیم].
[انسان های شاد و همیشه پرانرژی افرادی *[*هستن که بسیار کم توقعن. حتی همون *]توقعات و انتظاراتی که به نظر به جا و معقوله ،[در
اونها خیلی کمه. یادمون باشه توقع و *[آرامش دو کفه ی یک ترازو هستن. هرچه
سطح *[توقع ما کمتر بشه، آرامش مون بیشتر میشه و *]از زندگی مون لذت
بیشتری می بریم.