چای

دوستی با بعضی آدمها، مثل نوشیدن چای کیسه ایست. ..برای رفع تکلیف. ...دل آدم را باز نمی کند. ...خاطره هم نمیشوند. ..دوستی با بعضی آدمها مثل خوردن چای خارجیست، پراز رنگ وبو، جان میدهد برای خاطره های دم دستی، می نشینی چای را با شکلات فندقی مینوشی وفکر میکنی خوشحال ترین فرد روی زمینی فقط باقی چای مانده ته استکان بعد یکی دو ساعت میشود رنگ قیر سیاه. ...دوستی با بعضی آدمها مثل نوشیدن چای سرگل لاهیجان است، باید نرم دم بکشد باید برای عطر ورنگش منتظر بمانی وآرام، باید آنرا بریزی داخل استکان کوچک کمر باریک تا عطر ملایمش را احساس کنی وآهسته جرعه جرعه بنوشی وزندگی کنی،