رفتن
ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﯽﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﻣﯽ ﺁﯾﯽ ﻭ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﻣﯽ ﺭﻭﯼ، ﻣﻨﻈﻢ ﻭ ﺩﻗﯿﻖ،
ﮐﺴﯽ ﻗَﺪﺭَﺕ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺪ
ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭﺕ ﺳﺎﯾﻪ ﺑﺎﻧﯽ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ
ﺳﺎﯾﻪ ﺭﺍ ﻣﯽ ﭘﺴﻨﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ
ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﻭ ﻫﺴﺖِ ﺁﻥ ﺳﺎﯾﻪ ﺍﺯ ﺗﻮﺳﺖ
ﺗﻤﺎﻡ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺭﻭﯼ ﺑﺮ ﻣﯽ ﺗﺎﺑﻨﺪ
ﻭﻟﯽ ﻣﺎﻩ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﯽ ﯾﮏ ﺷﺐ ﻫﺴﺘﯽ ﻭ ﯾﮏ ﺷﺐ ﻧﯿﺴﺘﯽ
ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﮐﺎﻣﻠﯽ ﻭ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﻧﺎﻗﺺ
ﻫﻤﻪ ﺷﯿﻔﺘﻪ ﺍﺕ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ، ﺑﺮﺍﯾﺖ ﻣﯽ ﺳﺮﺍﯾﻨﺪ، ﻋﺰﯾﺰ ﻣﯽ ﺷﻮﯼ
ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﺎﻩ ﻫﻢ ﻧﻮﺭ ﻭ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﺩ
ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺑﺎﺵ ! ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﻫﻤﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ
ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺑﺎﺵ
ﻣﻌﺪﻥ ﻧﻮﺭ، ﻣﺨﺰﻥ ﺑﺨﺸﺶ
ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﺪﻩ ﺗﺎ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻨﺪ،
ﺗﮑﺮﺍﺭﯼ ﺑﻮﺩﻥ ﻭﻇﯿﻔﻪ ﺗﻮﺳﺖ
ﺍﻣﺎ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺑﺎﺵ
ﺗﮏ ﻭ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮﺩ
ﮐﺴﯽ ﻗَﺪﺭَﺕ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺪ
ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭﺕ ﺳﺎﯾﻪ ﺑﺎﻧﯽ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ
ﺳﺎﯾﻪ ﺭﺍ ﻣﯽ ﭘﺴﻨﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ
ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﻭ ﻫﺴﺖِ ﺁﻥ ﺳﺎﯾﻪ ﺍﺯ ﺗﻮﺳﺖ
ﺗﻤﺎﻡ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺭﻭﯼ ﺑﺮ ﻣﯽ ﺗﺎﺑﻨﺪ
ﻭﻟﯽ ﻣﺎﻩ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﯽ ﯾﮏ ﺷﺐ ﻫﺴﺘﯽ ﻭ ﯾﮏ ﺷﺐ ﻧﯿﺴﺘﯽ
ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﮐﺎﻣﻠﯽ ﻭ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﻧﺎﻗﺺ
ﻫﻤﻪ ﺷﯿﻔﺘﻪ ﺍﺕ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ، ﺑﺮﺍﯾﺖ ﻣﯽ ﺳﺮﺍﯾﻨﺪ، ﻋﺰﯾﺰ ﻣﯽ ﺷﻮﯼ
ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﺎﻩ ﻫﻢ ﻧﻮﺭ ﻭ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﺩ
ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺑﺎﺵ ! ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﻫﻤﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ
ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺑﺎﺵ
ﻣﻌﺪﻥ ﻧﻮﺭ، ﻣﺨﺰﻥ ﺑﺨﺸﺶ
ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﺪﻩ ﺗﺎ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻨﺪ،
ﺗﮑﺮﺍﺭﯼ ﺑﻮﺩﻥ ﻭﻇﯿﻔﻪ ﺗﻮﺳﺖ
ﺍﻣﺎ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺑﺎﺵ
ﺗﮏ ﻭ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮﺩ
ذهن
ﺫﻫﻦ ﻣﺎ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﺍﺳﺖ
ﮔﻞ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎﺷﺖ !
ﮔﻞ ﻧﮑﺎﺭﯼ ؛
ﻋﻠﻒ ﻫﺮﺯ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﯽ ﺭﻭﯾﺪ ..
ﺯﺣﻤﺖ ﮐﺎﺷﺘﻦ ﯾﮏ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ ..
ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺯﺣﻤﺖ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ﻫﺮﺯﮔﯽ ﯾﮏ ﻋﻠﻒ ﺍﺳﺖ !
ﮔﻞ ﺑﮑﺎﺭﯾﻢ ؛ ﺯﯾﺎﺩ !
ﺗﺎ ﻣﺠﺎﻝ ﻋﻠﻒ ﻫﺮﺯ ،
ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻧﺸﻮﺩ ...
ﺑﯽ ﮔﻞ ﺁﺭاییِ ﺫﻫﻦ ...
ﻧﺎﺯﻧﯿﻨﻢ !
ﻫﺮﮔﺰ ،
ﺁﺩﻡ ، ﺁﺩﻡ ﻧﺸﻮﺩ ...
ﮔﻞ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎﺷﺖ !
ﮔﻞ ﻧﮑﺎﺭﯼ ؛
ﻋﻠﻒ ﻫﺮﺯ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﯽ ﺭﻭﯾﺪ ..
ﺯﺣﻤﺖ ﮐﺎﺷﺘﻦ ﯾﮏ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ ..
ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺯﺣﻤﺖ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ﻫﺮﺯﮔﯽ ﯾﮏ ﻋﻠﻒ ﺍﺳﺖ !
ﮔﻞ ﺑﮑﺎﺭﯾﻢ ؛ ﺯﯾﺎﺩ !
ﺗﺎ ﻣﺠﺎﻝ ﻋﻠﻒ ﻫﺮﺯ ،
ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻧﺸﻮﺩ ...
ﺑﯽ ﮔﻞ ﺁﺭاییِ ﺫﻫﻦ ...
ﻧﺎﺯﻧﯿﻨﻢ !
ﻫﺮﮔﺰ ،
ﺁﺩﻡ ، ﺁﺩﻡ ﻧﺸﻮﺩ ...
توکل
ﺗﻮﮐﻞ ﺑﺮ ﺧﺪﺍﯾﺖ ﮐﻦ ،ﮐﻔﺎﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺣﺘﻤﺎ ...
ﺍﮔﺮ ﺧﺎﻟﺺ ﺷﻮﯼ ﺑﺎ ﺍﻭ ،
ﺻﺪﺍﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺣﺘﻤﺎ ...
ﺍﮔﺮ ﺑﯿﻬﻮﺩﻩ ﺭﻧﺠﯿﺪﯼ ،
ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺑﯽ ﺭﺣﻤﯽ ؛
ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻫﺶ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﮐﻦ ،
ﻋﻨﺎﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺣﺘﻤﺎ ...
ﺩﻟﺖ ﺩﺭﻣﺎﻧﺪﻩ ﻣﯿﻤﯿﺮﺩ ،
ﺍﮔﺮ ﻏﺎﻓﻞ ﺷﻮﯼ ﺍﺯ ﺍﻭ ؛
ﺑﻪ ﻫﺮ ﻭﻗﺘﯽ ﺻﺪﺍﯾﺶ ﮐﻦ ،
ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺣﺘﻤﺎ ...
ﺧﻄﺎ ﮔﺮ ﻣﯿﺮﻭﯼ ﮔﺎﻫﯽ ،
ﺑﻪ ﺧﻠﻮﺕ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻦ ﺑﺎ ﺍﻭ ؛
ﮔﻨﺎﻫﺖ ﺳﺎﺩﻩ ﻣﯿﺒﺨﺸﺪ ،
ﺭﻫﺎﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺣﺘﻤﺎ ...
ﺑﻪ ﻟﻄﻔﺶ ﺷﮏ ﻧﮑﻦ ﮔﺎﻫﯽ ،
ﺍﮔﺮ ﺩﻧﯿﺎ ﺣﻘﯿﺮﺕ ﮐﺮﺩ ؛
ﺗﻮ ﺭﺳﻢ ﺑﻨﺪﮔﯽ ﺁﻣﻮﺯ ،
ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺣﺘﻤﺎ ...
ﺍﮔﺮ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺍﮔﺮ ﺷﺎﺩﯼ ،
ﺧﺪﺍﯾﯽ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﮐﻦ ؛
ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺑﻬﺘﺮﯾﻨﻬﺎ ﺭﺍ ،
ﻋﻄﺎﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺣﺘﻤﺎ…
ﺍﮔﺮ ﺧﺎﻟﺺ ﺷﻮﯼ ﺑﺎ ﺍﻭ ،
ﺻﺪﺍﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺣﺘﻤﺎ ...
ﺍﮔﺮ ﺑﯿﻬﻮﺩﻩ ﺭﻧﺠﯿﺪﯼ ،
ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺑﯽ ﺭﺣﻤﯽ ؛
ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻫﺶ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﮐﻦ ،
ﻋﻨﺎﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺣﺘﻤﺎ ...
ﺩﻟﺖ ﺩﺭﻣﺎﻧﺪﻩ ﻣﯿﻤﯿﺮﺩ ،
ﺍﮔﺮ ﻏﺎﻓﻞ ﺷﻮﯼ ﺍﺯ ﺍﻭ ؛
ﺑﻪ ﻫﺮ ﻭﻗﺘﯽ ﺻﺪﺍﯾﺶ ﮐﻦ ،
ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺣﺘﻤﺎ ...
ﺧﻄﺎ ﮔﺮ ﻣﯿﺮﻭﯼ ﮔﺎﻫﯽ ،
ﺑﻪ ﺧﻠﻮﺕ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻦ ﺑﺎ ﺍﻭ ؛
ﮔﻨﺎﻫﺖ ﺳﺎﺩﻩ ﻣﯿﺒﺨﺸﺪ ،
ﺭﻫﺎﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺣﺘﻤﺎ ...
ﺑﻪ ﻟﻄﻔﺶ ﺷﮏ ﻧﮑﻦ ﮔﺎﻫﯽ ،
ﺍﮔﺮ ﺩﻧﯿﺎ ﺣﻘﯿﺮﺕ ﮐﺮﺩ ؛
ﺗﻮ ﺭﺳﻢ ﺑﻨﺪﮔﯽ ﺁﻣﻮﺯ ،
ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺣﺘﻤﺎ ...
ﺍﮔﺮ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺍﮔﺮ ﺷﺎﺩﯼ ،
ﺧﺪﺍﯾﯽ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﮐﻦ ؛
ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺑﻬﺘﺮﯾﻨﻬﺎ ﺭﺍ ،
ﻋﻄﺎﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺣﺘﻤﺎ…
زندگی
ﺯﻧـــــــــــــــــــــــــــﺪﮔﯽ ، ﺳﺒﺰﺗﺮﯾﻦ ﺁﯾﻪ ، ﺩﺭ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﯼ ﺑﺮﮒﺯﻧـــــــــــــــــﺪﮔﯽ ، ﺧﺎﻃﺮ ﺩﺭﯾﺎﯾﯽ ﯾـﮏ ﻗﻄﺮﻩ ، ﺩﺭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺭﻭﺩ
ﺯﻧـــــــــــــﺪﮔﯽ ، ﺣﺲ ﺷﮑﻮﻓﺎﯾﯽ ﯾــــﮏ ﻣﺰﺭﻋﻪ ، ﺩﺭ ﺑﺎﻭﺭ ﺑﺬﺭ
ﺯﻧـــــــــــﺪﮔﯽ ، ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺭﯾﺎﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﯼ ﻣﺎﻫﯽ ، ﺩﺭ ﺗﻨﮓ
ﺯﻧﺪﮔـﯽ ، ﺗﺮﺟﻤﻪ ﯼ ﺭﻭﺷــﻦ ﺧﺎﮎ ﺍﺳﺖ ، ﺩﺭ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﯼ ﻋﺸﻖ
ﺯﻧـــــــــــــــــــﺪﮔﯽ ، ﻓﻬــــــــــــــــــــــــــﻢ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﻥ ﻫﺎﺳﺖ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺳــــــــــــــــــــــــــــــــﻬﻢ ﺗـــــــــــﻮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎﺳﺖ
ﺯﻧـــــــــــــــــــــــــﺪﮔﯽ ، ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺍﯼ ﺑﺎﺯ ﺑﻪ ﺩﻧــــــــــــﯿﺎﯼ ﻭﺟﻮﺩ
ﺗﺎ ﮐـــــــــــــــــــــﻪ ﺍﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﺎﺯ ﺍﺳﺖ ، ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﻣﺎﺳﺖ
ﺁﺳﻤﺎﻥ ، ﻧـــــــــﻮﺭ ، ﺧﺪﺍ ، ﻋﺸـــــــﻖ ، ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺑﺎ ﻣﺎﺳﺖ
ﻓــــــــــــــــــــــــــــﺮﺻﺖ ﺑﺎﺯﯼ ﺍﯾــــــــــــــــﻦ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎﺑﯿﻢ
ﺩﺭ ﻧﺒﯿﻨﺪﯾﻢ ﺑــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــﻪ ﻧـــــــــــــــــــــﻮﺭ
ﺩﺭ ﻧﺒﻨﺪﯾﻢ ﺑـــــــــــــــــــــــــــﻪ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﭘــــــــــــــﺮ ﻣﻬﺮ ﻧﺴﯿﻢ
ﭘــــــــــــــــــــــــــــــــــﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﺳﺎﺣﺖ ﺩﻝ ، ﺑـــــــــــــــــﺮﮔﯿﺮﯾﻢ
ﺭﻭ ﺑـــــــــــــــــﻪ ﺍﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﺎ ﺷﻮﻕ ، ﺳـــــــــــــﻼﻣﯽ ﺑﮑﻨﯿﻢ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺭﺳــــــــــــــــــــــــــﻢ ﭘﺬﯾﺮﺍﯾﯽ ﺍﺯ ﺗﻘﺪﯾــــــــــﺮ ﺍﺳﺖ
ﺳـــــــــــــــــــــــــــــﻬﻢ ﻣﻦ ، ﻫــــــــــــــــــــﺮ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ
ﻣــــــــــــــــــــــــﻦ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﯾﻦ ﺳــــــــــــــﻬﻢ ﻧﻤﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﻢ
ﻭﺯﻥ ﺧـــــــــــــــﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﻣــــــــــــــﻦ ، ﻭﺯﻥ ﺭﺿﺎﯾﺘﻤﻨﺪﯾﺴﺖ
ﺷـﺎﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﺭﺍﺯ ، ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻣﺰ ﮐﻨﺎﺭ ﺁﻣﺪﻥ ﻭ ﺳﺎﺯﺵ ﺑﺎ ﺗﻘﺪﯾﺮ ﺍﺳﺖ
ﺯﻧـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــﺪﮔﯽ ﺷــــــــــــﺎﯾﺪ ،
ﺷــــــــــــــــــــــــــــــــــــﻌﺮ ﭘﺪﺭﻡ ﺑﻮﺩ ، ﮐـــــــــــــــــــﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪ
ﭼﺎﯼ ﻣــــــــــــــــــــــــــــــــــــــﺎﺩﺭ ، ﮐـــــــــــــﻪ ﻣﺮﺍ ﮔﺮﻡ ﻧﻤﻮﺩ
ﻧـــــــــــــــــــــــــــــــﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺮ ، ﮐــــــــــــــﻪ ﺑﻪ ﻣﺎﻫﯽ ﻫﺎ ﺩﺍﺩ
ﺯﻧــــــــــــــــﺪﮔﯽ ﺷﺎﯾﺪ ﺁﻥ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺩﺭﯾﻐﺶ ﮐﺮﺩﯾﻢ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺯﻣـــــــــــﺰﻣﻪ ﯼ ﭘﺎﮎ ﺣﯿﺎﺕ ﺍﺳﺖ ، ﻣﯿﺎﻥ ﺩﻭ ﺳﮑﻮﺕ
ﺯﻧــــــــــــــــــﺪﮔﯽ ، ﺧﺎﻃـــــــــــــــﺮﻩ ﯼ ﺁﻣﺪﻥ ﻭ ﺭﻓﺘﻦ ﻣﺎﺳﺖ
ﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﺁﻣـــــــــــــــــــــــــــﺪﻥ ﻭ ﺭﻓﺘﻦ ﻣــــــﺎ ، ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺳﺖ
ﻣــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــﻦ ﺩﻟـــــــــﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ،
ﻗـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــﺪﺭ ﺍﯾــــــــــــــــــﻦ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎﺑﻢ
ﮐﯿﻮﺍﻥ ﺷﺎﻫﺒﺪﺍﻏﯽ
ﺯﻧـــــــــــــﺪﮔﯽ ، ﺣﺲ ﺷﮑﻮﻓﺎﯾﯽ ﯾــــﮏ ﻣﺰﺭﻋﻪ ، ﺩﺭ ﺑﺎﻭﺭ ﺑﺬﺭ
ﺯﻧـــــــــــﺪﮔﯽ ، ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺭﯾﺎﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﯼ ﻣﺎﻫﯽ ، ﺩﺭ ﺗﻨﮓ
ﺯﻧﺪﮔـﯽ ، ﺗﺮﺟﻤﻪ ﯼ ﺭﻭﺷــﻦ ﺧﺎﮎ ﺍﺳﺖ ، ﺩﺭ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﯼ ﻋﺸﻖ
ﺯﻧـــــــــــــــــــﺪﮔﯽ ، ﻓﻬــــــــــــــــــــــــــﻢ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﻥ ﻫﺎﺳﺖ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺳــــــــــــــــــــــــــــــــﻬﻢ ﺗـــــــــــﻮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎﺳﺖ
ﺯﻧـــــــــــــــــــــــــﺪﮔﯽ ، ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺍﯼ ﺑﺎﺯ ﺑﻪ ﺩﻧــــــــــــﯿﺎﯼ ﻭﺟﻮﺩ
ﺗﺎ ﮐـــــــــــــــــــــﻪ ﺍﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﺎﺯ ﺍﺳﺖ ، ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﻣﺎﺳﺖ
ﺁﺳﻤﺎﻥ ، ﻧـــــــــﻮﺭ ، ﺧﺪﺍ ، ﻋﺸـــــــﻖ ، ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺑﺎ ﻣﺎﺳﺖ
ﻓــــــــــــــــــــــــــــﺮﺻﺖ ﺑﺎﺯﯼ ﺍﯾــــــــــــــــﻦ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎﺑﯿﻢ
ﺩﺭ ﻧﺒﯿﻨﺪﯾﻢ ﺑــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــﻪ ﻧـــــــــــــــــــــﻮﺭ
ﺩﺭ ﻧﺒﻨﺪﯾﻢ ﺑـــــــــــــــــــــــــــﻪ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﭘــــــــــــــﺮ ﻣﻬﺮ ﻧﺴﯿﻢ
ﭘــــــــــــــــــــــــــــــــــﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﺳﺎﺣﺖ ﺩﻝ ، ﺑـــــــــــــــــﺮﮔﯿﺮﯾﻢ
ﺭﻭ ﺑـــــــــــــــــﻪ ﺍﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﺎ ﺷﻮﻕ ، ﺳـــــــــــــﻼﻣﯽ ﺑﮑﻨﯿﻢ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺭﺳــــــــــــــــــــــــــﻢ ﭘﺬﯾﺮﺍﯾﯽ ﺍﺯ ﺗﻘﺪﯾــــــــــﺮ ﺍﺳﺖ
ﺳـــــــــــــــــــــــــــــﻬﻢ ﻣﻦ ، ﻫــــــــــــــــــــﺮ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ
ﻣــــــــــــــــــــــــﻦ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﯾﻦ ﺳــــــــــــــﻬﻢ ﻧﻤﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﻢ
ﻭﺯﻥ ﺧـــــــــــــــﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﻣــــــــــــــﻦ ، ﻭﺯﻥ ﺭﺿﺎﯾﺘﻤﻨﺪﯾﺴﺖ
ﺷـﺎﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﺭﺍﺯ ، ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻣﺰ ﮐﻨﺎﺭ ﺁﻣﺪﻥ ﻭ ﺳﺎﺯﺵ ﺑﺎ ﺗﻘﺪﯾﺮ ﺍﺳﺖ
ﺯﻧـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــﺪﮔﯽ ﺷــــــــــــﺎﯾﺪ ،
ﺷــــــــــــــــــــــــــــــــــــﻌﺮ ﭘﺪﺭﻡ ﺑﻮﺩ ، ﮐـــــــــــــــــــﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪ
ﭼﺎﯼ ﻣــــــــــــــــــــــــــــــــــــــﺎﺩﺭ ، ﮐـــــــــــــﻪ ﻣﺮﺍ ﮔﺮﻡ ﻧﻤﻮﺩ
ﻧـــــــــــــــــــــــــــــــﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺮ ، ﮐــــــــــــــﻪ ﺑﻪ ﻣﺎﻫﯽ ﻫﺎ ﺩﺍﺩ
ﺯﻧــــــــــــــــﺪﮔﯽ ﺷﺎﯾﺪ ﺁﻥ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺩﺭﯾﻐﺶ ﮐﺮﺩﯾﻢ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺯﻣـــــــــــﺰﻣﻪ ﯼ ﭘﺎﮎ ﺣﯿﺎﺕ ﺍﺳﺖ ، ﻣﯿﺎﻥ ﺩﻭ ﺳﮑﻮﺕ
ﺯﻧــــــــــــــــــﺪﮔﯽ ، ﺧﺎﻃـــــــــــــــﺮﻩ ﯼ ﺁﻣﺪﻥ ﻭ ﺭﻓﺘﻦ ﻣﺎﺳﺖ
ﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﺁﻣـــــــــــــــــــــــــــﺪﻥ ﻭ ﺭﻓﺘﻦ ﻣــــــﺎ ، ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺳﺖ
ﻣــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــﻦ ﺩﻟـــــــــﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ،
ﻗـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــﺪﺭ ﺍﯾــــــــــــــــــﻦ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎﺑﻢ
ﮐﯿﻮﺍﻥ ﺷﺎﻫﺒﺪﺍﻏﯽ
سکوت
ﺩﺭ ﺳﮑﻮﺕ ﺷﺐ ﻣﻦ ، ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺍﯼ . .. ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﻭﺳﻮﺳﻪﺍﯼ ﺗﻠﺦ ﮔﺬﺷﺖ .. . ﻣﻦ ﺗﻮ ﺭﺍ ﮐﻢ ﺩﺍﺷﺘﻢ .. .
ﺩﺭ ﺳﮑﻮﺕ ﺷﺐ ﻣﻦ ، ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺣﺮﻓﯽ ﺯﺩ .. . ﻭ ﻏﺰﻝ ﺷﻌﺮﯼ ﺷﺪ . ..
ﺩﺭ ﺳﮑﻮﺕ ﺷﺐ ﻣﻦ،ﻣﻮﺝ ﮔﯿﺴﻮﯼ ﺗﻮ ﺁﺭﺍﻡ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺑﺮﻕ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ
ﭘﯿﻐﺎﻡ ﻧﺪﺍﺷﺖ . ..
ﭼﻪ ﺳﺮﺍﺑﯽ ﺩﺍﺭﻡ، ﮐﻪ ﺍﻣﯿﺪﻡ ﺑﻪ ﻧﮕﺎﻫﺖ ... ﺳﺎﻟﻬﺎ ﯾﺦ ﺯﺩﻩ
ﺍﺳﺖ ..
ﺩﺭ ﺳﮑﻮﺕ ﺷﺐ ﻣﻦ ، ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺣﺮﻓﯽ ﺯﺩ .. . ﻭ ﻏﺰﻝ ﺷﻌﺮﯼ ﺷﺪ . ..
ﺩﺭ ﺳﮑﻮﺕ ﺷﺐ ﻣﻦ،ﻣﻮﺝ ﮔﯿﺴﻮﯼ ﺗﻮ ﺁﺭﺍﻡ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺑﺮﻕ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ
ﭘﯿﻐﺎﻡ ﻧﺪﺍﺷﺖ . ..
ﭼﻪ ﺳﺮﺍﺑﯽ ﺩﺍﺭﻡ، ﮐﻪ ﺍﻣﯿﺪﻡ ﺑﻪ ﻧﮕﺎﻫﺖ ... ﺳﺎﻟﻬﺎ ﯾﺦ ﺯﺩﻩ
ﺍﺳﺖ ..
